نام محلی : کنس kones
نام فارسی : ازگیل جنگلی ، ازگیل وحشی ، کندس جنگلی
نام علمی : Mespilus germanica

درخت ازگیل (نام علمی: Mespilus germanica) که در زبان گیلکی به آن کونوس, کُنوس می‌گویند، و در زبان مازندرانی کنس و کندس می‌گویند، میوه‌ای است از خانواده گلسرخیان  (گل رز ها) از سرده ازگیل‌ها (Mespilus) هم خانواده با سیب، گلابی، به، زالزالک و گلابی وحشی.

در ورک هم همانند مازندرانی تلفظ میشود.

میوه ازگیل بسیار سخت و اسیدی است و تا زمانیکه خوب رسیده نشود قابل خوردن نیست. گوشت ازگیل پس از رسیدن از رنگ سفید به قهوه‌ای تغییر می‌یابد و کاملاً نرم و شیرین می‌شود.بلندی درختچه های ازگیل به ۸ متر هم می رسد. برگ های پهنی به رنگ سبز تیره، بیضی شکل به طول ۶ تا ۱۵ سانتی متر و به پهنای ۳ تا ۴ سانتی متر دارد. برگ ها پیش از خزان شدن به رنگ قرمز درمی آیند.

ازگیل جنگلی که در اصطلاح محلی در سنه کوه کندس( kondes) گفته میشود . گیاهی است خودرو در اطراف محل از راسته گل سرخیان ، پهن برگ ،برگ ریز، که گلهای زیبا و یک دست سفید آن در بهار سطح جنگل اطراف محل و کنار زمینهای زراعی روستای سنه کوه را سفید و خوش منظره می کند و زیبایی خاص خودش را در ترکیب رنگ بسیار زیبا با وجود پروانه های در حال پرواز محیطی رویایی و دیدنی را رقم می زند و بهار را برای اهالی مفرح و دلچسب تر می نماید .
کندس در طول فصل تابستان رشد کرده و در اواخر تابستان نوع پیش رس یا به اصطلاح گرم آن قابل خوردن می شود ، فلذا بر مبنای رسیدن و قابل برداشت شدن میوه کندس ، زودرس یا گرم کندس ، میان رس و دیررس یا سرد کندس گفته می شود . نکته ای که جالب توجه است اینکه در یک بیان و دیدکلی باید گفت که رسیدن و قابل برداشت شدن کندس از کوه به دشت است یعنی برعکس ترش هلی ( آلوچه وحشی) که از دشت می رسد و در کوه تا مدتها روی درخت مشاهده می شود در کندس هرچه از کوه به پایین دست و مناطق دشت نزدیکتر می شویم کندس دیرتر قابل خوردن و برداشت می شود بنابراین این مزیت فوق العاده ای است در بازار جهت مصرف شهرنشینان که مصرف کننده بزرگی هستند از میوه نوبرانه مناطق کوهستانی بهرمند شوند .
کندس به صورت خام خوری ( کال و رسیده)،کندس شور و در نهایت تهیه کندس ترشی استفاده می شود . در خام خوری با امتحان و دندان زدن و چشیدن طعم و مزه قابل تشخیص است در صورت نرم بودن و بر طرف شدن طعم گس آن برداشت می شود و مدتی در جایی می گذارند تا کاملا نرم و خوردنی شود . برای تهیه کندس شور هم کندس های نیم رس را انتخاب و شسته و سپس در آب نمک با درصد مشخص بسته به مهارت می خوابانند تا بعدها مصرف نمایند که در سنه کوه کمتر طرفدار دارد .
اما بخش عمده ای از میوه کندس در سنه کوه هرساله توسط زنان زحمتکش روستا به نوعی رب یا شیره بنام کندس ترشی بکار می رود. برای پخت کندس ترشی معمولا از اواخر مهر ماه تا اوایل آبان شروع به کار می شود بدین صورت که مردان روستا با ترکه بلندی بنام ” شیش ” ، کندس نسبتا نیم رس را با ضربه هایی به شاخه درخت از بالا به پایین می ریزند که به اینکار “ بروشتن” و ” کندس روشی” گفته می شود و زنان و کودکان آنها را جمع می کنند و درون لگن و کیسه ریخته و به منزل منتقل می کنند و در جایی مناسب قرار می دهند تا به اصطلاح برسد و کاملا پخته شود. به تمامی این کار اصطلاح ” کندس چینی ” گفته می شود .
در روز مناسب کندسها را درون لگن یا دیگ بزرگ پر آب ریخته تا آت و آشغال ، برگها و میوه سالم را از خراب جدا نمایند. پس از شستشوی کامل درون دیگ با مقداری آب می ریزند و روی شعله آتش گذاشته تا کاملا پخته و به اصطلاح “ پتکا” شود .برای این کار چندین بار به تناوب با ” کترا چوبی بزرگ” مثل ” خرمندی کترا” آنرا بهم می زنند تا همه قسمتها باهم کاملا پتکا شود . سپس آتش را کشیده ( خاموش می کنند ) تا سرد شود بعد درون صافی ریخته آب آنرا جدا می نمایند و پتکا را درون کیسه ریخته و با لگد کوب کردن آب آن ازتفاله که به محلی ” پخه یا پخو” (دانه و پوسته ) گفته می شود ،جدا شود . معمولا برای اینکار با چوب درخت انجیلی و کلقو جایگاهی نپار مانند بنام ” چنشک” به ارتفاع حدود نیم متر درست می کردند و لگن بزرگ را روی سطح صاف زمین در جای مناسب و کیسه پتکا را درست در بالای آن گذاشته و لگد کوب می کنند تا آب حاصل مستقیم درون لگن برود .
آب حاصل را روی شعله ابتدا با شعله زیاد می جوشانند و همین که آب آن کم شد با بهم زدن شعله را هم کم می کنند تا به اصطلاح ” غم غم ” بپزد تا کندس ترشی که ابتدا قهوه ای کم رنگ و بعد سیاه می شود ، حاصل شود . معمولا در قدیم برای ماندگاری زیاد آنرا کاملا تغلیظ می کردند و تقریبا سفت می شد اما امروزه مثل شیره می ماند.
هرچه کندس رسیده تر و از جنس و رقم مناسب تری باشد و در پخت آن دقت شود کیفیت ترشی حاصل بهتر و خوشمزه تر خواهد شد. البته کرمو بودن و کمتر سالم بودن هم با کندس همراه است که باید دقت شود تا در موقع برداشت کندس درشت تر و بهتر را برای چیدن انتخاب نمود تا کندس ترشی خوشمزه تری داشته باشید .
از ترشی حاصل در تهیه انواع غذاهای محلی مثل : ترشی آش و گزنه آش ، فسنجون ، پخت نوعی تهچین مرغ محلی و مرغ ترش و تهیه نوعی نان پیازی و… البته مخلوط با دیگر ترشیها در غذاهای مختلف توسط زنان با سلیقه و خوش پخت سنه کوه استفاده می شود . در قدیم توجه و پخت کندس ترشی جایگاه خاص و ویژه ای را در بین خانواده های سنه کوهی داشت اما امروزه بیشتر در حد مصرف خانوار آنهم توسط برخی افراد تهیه و طبخ می شود .

هیچ وقت از ذهنم بیرون نمیرود هنگامی که در مراسم عاشورا و تاسوعای حسینی هنگامی که برای پاسداشت یاد شهدا به منزل شهید مراجعه میکردیم همیشه جویای نحوه شهادت این بزرگوار بودیم . لازم دانستم برای دوستان این مطلب و برای دوستان به اشتراک گذاشته تا همگان از رشادت این شهید بزرگوار مطلع باشند. و من الله التوفیق

نام اصلی : سید جلیل میری وٍرکی

تولد : 6 فروردین 1338

محل تولد : روستای ویکان (شهرستان قزوین)

محل شهادت :منطقه ام‌الرصاص (کربلا 4)

بیوگرافی سید جلیل میری وٍرکی :

شهید خط شکن کربلای۴ در روز بیست و ششم آذر ماه 65، هشت روز قبل از شهادت مظلومانه اش در نامه و وصیت نامه ای کوتاه خطاب به خانواده اش می نویسد: راه پدر را به بچه هایم بیاموزید که همانا راه حسین (ع) است…
 شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان مردم در کرج میزبان پیکر شهید غواص «سید جلیل میری ورَکی»شدند، اولین شهید دست بسته ای  که پس از ۲۹ سال شناسایی شد. شهید سید جلیل میری وَرکی از خط شکنان عملیات کربلای 4 بود که در منطقه ام‌الرصاص به شهادت رسید و همزمان با لیالی پر فیض قدر و شهادت امام علی (ع)  29 سال چشم انتظاری مادر، همسر و فرزندانش پایان یافت. پیکر پاک این شهید گرانقدر پس از تشییع در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
سید جلیل میری شهید خط شکن کربلای۴ فرزند ارشد سید قاسم و سیده قمر میری، متولد ششم فروردین ماه سال 1338 در روستای ویکان ( ورک) توابع بخش رودبارالموت شهرستان قزوین بود. سیدجلیل در سال 1364 به جمع  بسیجیان لشکر 25 کربلا پیوست  و تک‌تیر انداز بود . سرانجام در شامگاه چهارم دی ماه سال  1365 در عملیات کربلای 4 به عنوان خط شکن حضور یافت و به همراه دیگر شهدای مظلوم غواص این عملیات در اسارت دشمن بعثی به فیض شهادت رسید.

مرکز اسناد ایثارگران به مناسبت رجعت پیکر مطهر اولین شهید از 175 شهید مظلوم غواص گزیده  وصیت نامه این شهید والامقام را منتشر می کند:

وصیت نامه سید جلیل میری ورَکی :

شهید سید جلیل میری در روز بیست و ششم آذر ماه سال 1365، هشت روز قبل از شهادت در وصیت نامه ای کوتاه خطاب به خانواده اش می نویسد:
 
«…راه پدر را به بچه هایم بیاموزید که همانا راه حسین (ع) است، امام را تنها نگذارید و  پشتیبان اسلام باشید. می خواستم قبرم در خاک پاک «ویکان»باشد ولی از آنجایی که زمستان است و سخت، هر جایی که خودتان خواستید دفنم کنید…
بچه که تازه به دنیا آمده اگر پسر بود اسمش سید محمد مهدی،و (بهرام) صدایش کنید و اگر دختر بود سید زهرا (آزاده) صدایش کنید. (داخل پرانتز اسم مستعار می باشد.)»
 

جام جم آنلاین سرگرمی قیمت این غذا ۹۵ میلیون تومان است! + عکس یک هتل مکزیکی غذایی با گوشت گاو ژاپنی، خاویار، ورقه‌های طلا، تکه‌های خرچنگ و پنیر درست می‌کند که قیمت آن ۹۵ میلیون تومان است! تصویر قیمت این غذا ۹۵ میلیون تومان است! + عکس منبع: مهر

اگر قصد سفر به طبیعت الموت دارید میتوانید با ما در تماس باشید

زمستان بی نظیر

دیدنی های زمستان را از یاد نخواهید برد.

جاده کوهستانی

چشم انداز زیبای دریاچه اوان در فصل زیبا

کو های سر به فلک کشیده پوشیده از برف

تور یک روزه با جذابیت بسیار بالا

تور از انفرادی یا گروهی نیز پذیرفته میشود.

راه های ارتباطی :

soheil.shabani@gmail.com

 telegram Id: @ soheilsh23

09191859396 تماس 5 بعد از ظهر به بعد

تاسفانه به دلیل بروز حادثه آتش سوزی در ساختمان پلاسکو اکنون این ساختمان فروریخت.

نوشته‌اند رودبار، گفته‌اند الموت. نوشته‌اند رودبار و الموت، گفته‌اند رودبارالموت. می نویسیم: رودبار و الموت.

رودبار و الموت در سلسله جبال البرز، واقع در شمال شرقی قزوین، جنوب مازندران و گیلان، شرق طالقان و غرب رودبار زیتون قرار دارد.

این منطقه چنانچه حمدالله مستوفی در نزهه القلوب نوشته: " " تا قرن هفتم هجری با عنوان رودبار معرفی می‌شد تا این که با آمدن حسن صباح به آن جا و رواج فرقه اسماعیلیه و فعالیت خداوندان الموت، نوشته شد رودبارالموت و خوانده شد الموت.

الموت کلمه‌ای است مرکب از دو واژه " آله" و "آموت". نویسنده برهان قاطع این کلمه را به فتح الف و لام بر وزن جبروت می‌داند. می‌نویسد: نام قلعه‌ای است مشهور که مابین قزوین و گیلان واقع است و آن را به سبب ارتفاعی که دارد آله آموت گفتندی یعنی عقاب آشیان چه " اله" عقاب و " آموت " آشیان باشد.

برخی نیز آموت را چنانچه در گویش تاتی مردم الموت وجود دارد، به معنای آموخت گرفته‌اند و از آن به این تعریف رسیده اند: عقاب دست آموز.

عده‌ای هم اشاره به این می‌کنند که بن مایه کلمه الموت، ارموت، ارمود، امروت، اربو و امبرود ( نوعی گلابی ) است و از آنجا که در گویش تاتی گاهی " ر " به " ل " تبدیل می‌شود مثل " برگ " : " بلگ "، پس الموت همان ارموت است که " ر " به " ل " تبدیل شده است. محققان بر این نکته متفق القولند که الموت نام مصطلح منطقه کوهستانی شمال قزوین و جایی است که خداوندان الموت، قلعه‌های تاریخی این منطقه را مقر و پایگاه تبلیغ آیین اسماعیلیه قرار داده بودند. این منطقه در طول تاریخ از " رودبار " به " رودبار و الموت " تغییر کلمه پیدا کرده است، پس از مدتی " رودبار الموت" به بخشی گفته شد که قلعه حسن صباح ( در گازرخان ) در آن قرار دارد و "روبار محمدزمان خانی" یا "خشکه رودبار" به منطقه‌ای که قلعه لمسر ( لمبه سر یا لمه در یا لمبسر ) در آنجاست.

منطقه بزرگ رودبار و الموت در تقسیمات جغرافیایی کشوری اخیر به دو منطقه رودبارالموت و رودبارشهرستان تقسیم شده است. رودبارالموت شامل سه دهستان است که عبارت‌اند از:

الموت پایین به مرکزیت روستای زوارک

الموت بالا به مرکزیت روستای مینودشت (شترخان)

معلم کلایه به مرکزیت معلم کلایه

    رودبار شهرستان نیز سه دهستان:
    رودبارشهرستان به مرکزیت بهرام آباد ،
    رودبارمحمدزمان خانی به مرکزیت رجایی دشت

و دستجرد به مرکزیت دستجردسفلی را شامل می‌شود.

رودبارالموت از شمال به دهستان‌های دو هزار و سه هزار در تنکابن، از شرق به قله البرز و طالقان، از جنوب شرقی به طالقان، از جنوب به آبیک و از غرب به دهستان رودبار محمدزمان خانی محدود می‌شود. مرکز کل این منطقه معلم کلایه است و قلعه الموت ( مقر حسن صباح در ۵۰۰ متری روستای گازرخان )، قلعه تاریخی عین السلطنه ( در روستای زوارک )، روستای بالاروچ ( زادگاه کل احمد، شخصیت مقابل قهرمان داستان عزیز و نگار)، روستای پیچ بن ( مرتفع‌ترین منطقه رودبارالموت و برخوردار از جاذبه‌های گردشگری و کوهنوردی )، روستای ورک (به کسر واو و سکون راء و کاف، زادگاه شیردل شاعر )، روستای کلان ( زادگاه جلال بیگ و ولی خان خواجوی) و ... در آن قرار دارد.

با سلام به همه دوستان عزیز امروز کمی به گردشگری الموت خواهیم پرداخت که این دیار چگونه آینده گردشگری خودرا میبیند و چه کار هایی باید به انجام برسانیم .

منطقه بکر الموت از غرب تا شرق این خطه پر است از سرمایه های طبیعی و تاریخی ناب که وجب به وجب خاک آن طلاست و منتظر همت بالای هموطنان ومسولان خود است تا این طلا را استخراج نمایند. برای خلق ثروت از منطقه الموت باید از همین اکنون دست به کار شد مناطق مختلف را معرفی کرد این که الموت با این وسعت گردشگر کمی دارد جای تاسف است . و مایه تاسف آن است که برای اسکان آن تعداد معدودی گردشگر نیز دچار مشکل هستیم . اکنون اگر مسوللین به فکر راه اندازی زیر ساخت های حداقلی نباشند طبیعت بکر آن از بین خواهد رفت هنگامی که سیل جمعیت به این منطقه سرازیر خواهد شد.ما برای معرفی این منطقه باید بهتر و بیشتر عمل کنیم . اگر از اکنون به درستی برنامه ریزی کنیم مطنئا با تلنگری انفجاری از هجوم گردشگران داخلی و خارجی به این منطقه خواهیم بود. و شاهد بازگشت جمعیت از دست رقته خواهیم شد.

با سلام و احترام خدمت دوستان عزیز که به وبلاگ خودشون یعنی ورک سرزدن و از ماسوال میکردند که تفاوت در چیست حضورتان عارضم کمی شهریه این واحد های دانشگاهی آزاد بین المللی گران تر میباشد در سال 95 رشته های علوم انسانی 1600 و در این دانشگاه ها 1920 میباشد تقریبا یه 600 تومانی گرون تر در میاد. و هیچ تفاوت دیگری با هم ندارند.البته شما وقتی به کارشناسی ارشد دست پیدا خواهید کرد که در کل دنیا مورد اعتبار است.

موفق باشید

اگر میخواهید به روستای ورک سفر کرده و از جاذبه های دیدنی و باورنکردنی الموت لذت ببرید به صورت انفرادی یا گروهی اقدام به ثبت نام کنید فقط کافیست ابتدا تعداد نفرات و مدت زمان اقامت خود را برای ما ارسال کنید از طریق  Telegram ID: @soheilsh23 ایمیل:soheil.shabani@gmail.com با ما تماس حاصل فرمایید تا مقدمات سفر شما فراهم شود.

مناطق دیدنی الموت : روستای ورک با طبیعت بی نظیر و خوش آب و هوا شامل مناطق رویایی و چم نواز که چشم هر بیننده ایی را معطوف خود میسازد.آبشار زورون ،و نقاط دیدنی دیگر در سایر بخش های الموت صخره های اندج کاروانسرای پیچ بن ، قلعه حسن صباح دریاچه اوان روستای ماسوله گونه ی آتان و جاهای دیدنی دیگر......

با راهنما برای سفر و توضیحات کامل

با تشکر

مدیریت سایت روستای ورک

Telegram ID: @soheilsh23

soheil.shabani@gmail.com

If you plan to travel to Iran Alamut telegram number or email below Stay tuned

Telegram ID: @soheilsh23

soheil.shabani@gmail.com

    آتان
    آفتابدر
    آکوجان
    آوه
    آیین بالا
    آیین پایین

آقاگیر
الف

    اناده
    ازرت
    ازگنین بالا
    ازگنین پایین
    امین آباد
    اندج
    اوان
    اوانک
    اویرک
    ایلان
    اسبمرد

ب

    بالاروچ
    بهرام آباد
    باغکلایه
    باغدشت
    باغستان

پ

    پایین روچ
    پیچ بن

ت

    ترمیلات
    توان
    تلاتر

ث
ج

    جولادک
    جیرنده

چ

چاله (اسلام‌آباد)
ح

    خشکچال (شمس‌آباد)

خ
د

    دیکین
    درگ
    دهک

ذ
ر

    رشگین

روح آباد

    رجایی دشت

ز

    زرشک
    زوارک
    زرآباد
    زناسوج
    زواردشت

ژ
س

    سیمیار
    سپوهین
    سوته‌کش
    سفید آب

ش

    شورستان
    شمس کلایه
    [[شهرک
    ((شیرکوه))

شترخان
ص

صائین کلایه

صفرین
ض
ط

    طاله

ظ
ع

علی آباد بعد از رجایی دشت
غ
ف

    فبشان
    فلار

فشک
ق

    قسطین رود
    قسطین لار
    قسطین

ک

    کلان
    کلمین
    کشاباد
    کوشک
    کارنده چال
    کاکوهستان
    کلین
    کلایه
    { کوچنان }

گ

    گازرخان
    گرمارود بالا
    گرمارود پائین
    گرمارود سینا

ل

لات (احمدآباد) لامان
م

    معلم کلایه
    میزوج
    میلِک
    ملاکلایه
    میانی خانی
    محمد آباد

ن
و

    ورتوان
    وناش بالا
    وناش پایین
    ورک
    وشته
    ويار

ه

    هلارود
    هیر
    هریف

روستای هلال آباد

با سلام برای پیگیری شایعات در فضای مجازی به سایت زیر مراجعه کنید

http://shayeaat.ir/

پرورش زنبور عسل در سه سوت

قیمت: 14999 تومان

شاید شما با مطالعه این جزوه که چند صفحه بیشتر نیست و بابت آن چند تومان بیشتر پول پرداخت نمیکنید حاصل میلیون ها تومان هزینه ایی باشد که یک فرد کار آفرین داده  باشد و از طرفی هرکسی بنا به دو دلیل تجربه های خود را منتشر نمیکند چون هزینه زیادی کرده است و دو اینکه وقتش را ندارد که تجربیاتش را انتقال دهد.حال از آنجا که ذکات علم نشر آنست و این رسالت بر دوش ما  نهاده شده است برای جلوگیری از  بروز خطاهای احتمالی و موفقیت های بیشتر فرد کار آفرین این جزوه تهیه و در اختیار عموم قرار گرفته است.

http://www.setmapi.com/sellerlink.aspx?user_name=Selena

علي شير خدا را من بقربان      محمد مصطفي را من بقربان

نگار خواني داستان عزير و نگار نگار خواني در روستاي سوهان، مشابه ساير روستاهاي طالقان در گذشته و حتي تاکنون رواج خاصي داشته و دارد.

نگار خواني، داستان حکايت دلدادگي و دلبستگي عزيز و نگار طالقاني است که متولد روستاي اردکان پائين طالقان مي باشند به جرئت ميتوان گفت که تمامي اهالي قديمي، حداقل چند دو بيتي از دو بيتي هاي اين داستان معروف را حفظ هستند و چه بسا در مجالس و شب نشيني هاي سخت زمستان طالقان، چندين بار آنرا از زبان بزرگان و نگارخوان هاي معروف، شنيده باشند به نظر مي رسد، عواملي مثل، شيوه مناسب ترکيب نثر و نظم در داستان، که اصل قصه به زبان محلي بسيار ساده بيان ميشود و چون توسط داستان گو، قابليت حذف و ويرايش مکرر را خواهد داشت،

در نتيجه تکراري نخواهد بود و در طول داستان، دو بيتي هاي مناسب به فراخور مجلس، خوانده ميشود. اينکه موضوع اصلي داستان، حکايت عشق و دلدادگي ساده و بي آلايش دو جوان هم ولايتي است، که اساس آن، در فطرت تمامي انسانها، مشترک است. اينکه ساير حواشي داستان، در تطابق با وضعيت روزمره مردم زمان خود بوده است، و لکن توسط گويندگان محلي، مطالب جذاب ديگري به آن اضافه شده است و ... از جهات محبوبيت اين داستان در بين مردم مي باشد هم چنين چون روستاي سوهان، در مسير راه مالروي اصلي، بين منطقه پائين طالقان و الموت و شمال کشور (ارتفاعات سه هزار تنکابن) مي باشد، بخشي از داستان و در زمان حرکت نگار به بالاروچ الموت و قسمتي از حوادث در محل هائي رخ داده که اسامي قديمي آنها، هنوز نيز در روستاي سوهان رواج دارد، لذا نوعي علاقه بيشتر به اين داستان را، در اين منطقه، باعث شده است جهت آشنائي با شيوه نثر و اشعار مورد استفاده، بخشي از داستان که مربوط به زمان رسيدن نگار به روستاي سوهان و حرکت بعدي به منطقه دانه خاني و ماله خاني است، تقديم مي گردد

***************** ********************************* عزير و نگار، پسرعمو و دختر عمو هستند. از بچگي توسط پدرانشان براي يکديگر نشان شده اند. بعد از مرگ پدر، آنها تصميم به ازدواج با يکديگر مي گيرند. عزير براي تهيه مقدمات به قزوين مي رود. مادر نگار توطئه کرده و از خواهر زاده اش کل احمد، ساکن روستاي بالاروچ الموت مي خواهد که براي ازدواج با نگار پيش آنها برود. وي بدون رضايت دختر، نگار را به عقد کل احمد در مي آورد. عزيز از ماجرا مطلع شده و و کل احمد عروس خود را به الموت مي برد و عزيز به دنبال آنها، ماجرا هاي اصلي داستان عزير و نگار مي باشد توت دار دره میانراه روستای سوهان وقتي نگار وارد روستاي سوهان شد دخترهاي محل خبر دار شدند و از او يک سري مشق براي گلدوزي خواستند. نگار در زير درخت توت (واقع در ميان راه) با قلم براي آنها، سرمشق ميکشيد که عزيز از دور آنها را ديد و اين شعر را گفت نگار جانم نشسته زير توت دار قلم انگشتکانش مي کنه کار قلم انگشتکانت نقره گيرم سرزانو نهاده نقش تمام کار سپس کل احمد کاروان را حرکت داد تا از روستاي سوهان به سمت بالاروچ حرکت شود. آنگاه عزيز اين شعر را گفت نگارم کوچ کرده کوچ کرده پشت بر سوهان رو به بالاروچ کرده برادر شاطر و داماد جلودار عزيز بيچاره را مفلوج کرده منظره عمومی روستای سوهان به سمت کله سنگ و دانه خانی و الموت دره دانه خانی، محل استراحت مسافران کوهستانی در سوهان دختري به اسم بانو که دلباخته عزيز بود، با او ملاقات کرد. ولي متوجه شد که عزيز واقعا عاشق نگار (اردکاني) است و به شخص ديگري دلبستگي ندارد. سپس در زماني که آنها به کوهستان دانه خاني رسيدند، عزيز اين شعر را گفت مسلمانان رسيدم دانه خاني يادم آمد آن بانوي سوهاني الهي بانوجان تو درنماني مرا رسوا کرد اين اردکاني بعدا حرکت کردند تا به کوه الهوچال (محل نگهداري گله هاي گوسفند روستاي سوهان) رسيدند. يکدسته چهار ودار (گوسفند دار) از آن طرف مي آمدند. عزيز تا اينها را ديد ياد قاطرش، سمند، افتاد و اين شعر را گفت کوه بکوه مي روم تنگه بتنگه الهوچال ورور خداي زنگه چهارواداران شما لنگر برانيد دل يار من از فولاد و سنگه منطقه کوهستانی الهو چال سوهان نگار چشمه،

تصویر نگار چشمه

در دره ماله خانی سپس از الهو چال به دره مال خاني رفتند، دره مال خاني آخرين منطقه طالقان است و بعد از آن، به الموت مي روند. چشمه و آب جاري دره خشک شده بود. نگار که روي سنگي نشسته بود، از خدا تقاضاي آب کرد و چشمه اي در آنجا پيدا شد. نگار چشمه هم چنان در دره مال خاني، براي کوه نوردان و گله داران، قابل استفاده است کل احمد با رفيقانش ديدند عزيز هم چنان به دنبال آنها مي آيد. تصميم گرفتند اگر عزيز از کوه طالقان رد شد، عزيز را بکشند. نگار که صحبت هاي آنها را شنيد، زير سنگي که روي آن نشسته بود، نامه اي گذاشت و از عزيز خواست که دنبال آنها نيايد. وقتي عزيز به مال خاني رسيد، سنگي که نگار روي آن نشسته بود، پيدا کرد و روي آن نشست. متوجه شد که زير سنگ، نامه است. سنگ را بلند کرد و نامه نگار را خواند که نوشته بود عزيز طالفان بر گرد و بر گرد يار شيرين زبان برگرد و برگرد ازاين بالا نيا کشته شوي تو هزارن حيف جوان بر گرد و برگرد سنگ نگار در بالای نگار چشمه منطقه ماله خانی عزيز نامه را خواند

 سنگ نگار

و در جواب گفت نگار نازنينم آردکاني سنگ سامان نيابي ماله خواني دلم نايد که نفريت کنم من کوچکه روزگار و پويه بماني *************************************** متاسفانه در سالهاي اخير، از توجه به اين داستان بسيار زيبا و قديمي، در ميان نسل جديد، تا قدري کاسته شده است. امري که به دليل جذابيت رسانه هاي امروزي، شايد نياز باشد، فرهنگ و داستان هاي قديمي، با ابزارهاي جديد، و با ديدگاه هاي امروزي، بازسازي و ارائه شوند. گفته ميشود، برخي هم ولايتي ها، در صدد هستند، داستان عزيز و نگار را به صورت فيلم و سريال، توليد نمايند، که تاکنون محصول نهائي، ارائه نشده است اطلاعات بيشتر راجع به مراحل پيش توليد فيلم داستاني عزيز و نگار کما اينکه در گذشته، چندين بار، با ضبط کامل داستان عزيز و نگار، با شبيه سازي نگار خواني قديمي، از زبان برخي اشخاص مطلع، در نظر بود، نوارهاي داستان عزيز و نگار، به شيوه جديد، تهيه و تکثير شود، که از سرنوشت اين کار نيز، اطلاعي در دست نيست. البته در حوزه چاپ کتاب، کارهاي خوبي توسط علاقه مندان انجام شده است. لکن مطالب اين کتابها، با يکديگر اختلاف داشته و به دليل کيفيت نقل سينه به سينه اشعار عزيز و نگار، بطور کامل با کيفيت نگارخواني قديمي روستاي سوهان، تطابق ندارد. گفتني است يکي از اقدامات مناسب، توسط آقاي يوسف عليحاني (داستان عزيز و نگار (بازخواني يک عشقنامه)، انتشارات ققنوس،)) مجموعه اي از متون شعر و نثر داستان عزيز و نگار در سالهاي اخير، تجديد چاپ شده است. در اين کتاب، 5 حکايت و روايت مختلف از داستان عزيز و نگار، بيان شده و در موارد اختلافي، به دو روايت کتبي و هشت نمونه شفاهي ديگر، اشاره ميشود. جهت آشنائي اوليه با داستان عزيز و نگار به نقل از سايت فصل نامه ادبي- داستاني خوانش، مقاله آقاي سعيد موحدي در باره کتاب فوق، تقديم مي گردد. اميد است در آينده نزديک، به همت هم ولايتي ها، متن کامل اشعار عزيز و نگار و متن روائي آن، بشرحي که در روستاي سوهان رايج است، جمع آوري و تقديم شود. انشاء الله (www.khanesh.ir) « عزيز و نگار» و دو نکته در مورد داستان هاي عاميانه نوشته: سعيد موحدي در اين کتاب (عزيز و نگار، بازخواني يک عشقنامه)، عليخاني به گردآوري روايت‌هاي مختلف کتبي داستان عاميانه «عزيز و نگار» پرداخته که در دو سوي گستره‌‌ي البرز مرکزي و غربي، مورد علاقه‌ي مردم مي‌باشد. اين داستان جزو عاشقانه‌هايي است که در ايران موارد متعددي از آن‌ها را با گويش‌هاي مختلف مي‌توان سراغ کرد. در اينجا من سر آن ندارم که به نقد اين کتاب يا نحوه‌ي کار عليخاني بپردازم. هر چند معتقدم که وجود اين کتاب با تمام نقايص و ضعف‌هايش، به لحاظ کمبود پژوهش‌هاي بکر در زمينه ادبيات شفاهي، بسيار مغتنم است. هدف از اين مقاله ، پرداختن به دو نکته در زمينه‌ي قصه‌هاي عاميانه با کمک از « عزيز و نگار » است : 1 – زمان اوج يک قصه ، 2 – چرايي تمايل مردم به داستان‌هاي عاشقانه و به خصوص اين داستان در اين منطقه عليخاني پنج داستان مکتوب را گردآورده است .

به ترتيب : 1 – « سرگذشت عزيز و نگار » (منظوم – منثور ، محمّد علي گَرَکاني)، 2–« عزيز و نگار» ( منظوم، محمد علي اکبريان)، 3–« عزيز و نگار» ( منظوم ، کمالي دزفولي) 4–« عزيز و نگار» ( منثور به همراه کمي شعر، سيد محمدد تقي مير ابوالقاسمي)، 5ـ« ملاعمو» ( منثور ، ميترا مير ابوالقاسمي) آخرين داستان، « ملا عمو » ، نشان دهنده‌ي تاثير« عزيز و نگار » درزندگي مردم مي باشد که از اين ديدگاه، بسيار جالب است. اما در اين‌جا ما را با آن کاري نيست. مي‌ماند چهار روايت « عزيز و نگار». دو روايت آخر، يعني روايت منظوم کمالي دزفولي و روايت منثور ميرابوالقاسمي، مضموني متفاوت با داستان اصلي « عزيز و نگار» دارند و در عمل، داستان‌هاي ديگري به کمک اسامي عزيز و نگار و مکان‌هاي موجود در طالقان و الموت سروده و نگاشته‌اند. به همين علت ، آن‌ها را نيز به کناري مي‌گذاريم. اما دو روايت اول. روايت اکبريان، بجز اختلافاتي جزيي، مشابه روايت گرکاني است و به همين دليل، روايت منثور – منظوم گرکاني را مرجع قرار مي‌دهم. عليخاني نيز روايت گرکاني را مرجع قرار داده و دَه روايت ديگر را با آن مطابقت داده (دو روايت کتبي و هشت روايت شفاهي ضبط شده) که هيچ‌کدام از اين دَه روايت ، در کتاب آورده نشده است. در ضمن، روايت گرکاني مشهورترين روايت « عزيز و نگار» در منطقه مي‌باشد. براي آشنايي کساني که اين کتاب را نخوانده‌اند، داستان را به صورت خلاصه مي‌آورم

***************************

دو برادر هشتاد ساله در روستاي آردکانِ طالقان، فرزند ندارند. درويشي مي‌آيد و براي بچه‌دار شدن آن‌ها، به هر کدام سيبي مي‌دهد و نام و جنسيت بچه‌ها را مشخص مي‌کند (عزيز و نگار). زنان دو برادر همان شب باردار مي‌شوند و در يک روز نيز زايمان مي‌کنند. بچه‌‌‌ها بسيار زيبا هستند. عزيز و نگار به مکتب مي‌روند و عاشق يکديگر مي‌شوند. پدر نگار مي‌ميرد. عزيز و نگار به قرآن، قسم وفاداري مي‌خورند و عهد و پيمان مي‌بندند. مادر نگار پنهاني براي خواهرزاده‌اش کل احمد که در روستاي بالاروچ الموت است، پيغام مي‌فرستد براي عروسي با نگار بيايد. عزيز براي خريد عروسي به قزوين مي‌رود. کل احمد مي‌آيد و نگار را عقد مي‌کند. عزيز بر مي‌گردد. موقع حرکت، نگار به عزيز مي‌فهماند که به زور او را شوهر داده‌اند. عزيز عده‌اي از جوانان آبادي را با خود همراه مي‌کند تا نگار را به زور برگردانند. کدخداي يکي از دهاتِ بين راه، جوانان را منصرف مي‌کند و بر مي‌گرداند. عزيز به خانه‌اي مي‌رود و باعث شکستن قليان‌شان مي‌شود و شعري مي‌گويد. نگار در روستاي سوهان، سرمشق گل‌دوزي به دختران آن‌جا مي‌دهد. دختري در سوهان خاطرخواه عزيز است و عزيز، شعري براي او مي‌خواند. همراهان کل احمد تصميم مي‌گيرند عزيز را بکشند. نگار خبردار مي‌شود و به عزيز پيغام مي‌دهد. عزيز روي گردنه مي‌ماند و در آن‌جا به ملّا حسنِ کرکندي بر مي‌خورد. آن دو از ياران‌شان تعريف مي‌کنند و عزيز با شعر، ملا حسن را خفت مي‌دهد. ملا حسن به منزلش مي‌آيد و بلافاصله به بالاروچ مي‌رود و دعانويسي مي‌کند. نگار از او دعا مي‌خواهد، اما ملا حسن شعري به او مي‌دهد تا با نگار طرح دوستي بريزد. نگار جواب محکمي به ملاحسن مي‌دهد ملا حسن از بالاروچ مي‌رود. و ماجرا را به عزيز مي‌گويد و او را به منزل خود دعوت مي‌کند. در روستاي گلينک، دخترها به ملا مي‌خندند و عزيز هجوي براي‌شان مي‌خواند که موجب فرار آن‌ها مي‌شود. در روستاي نويز، عزيز سيبي مي‌چيند و در جوابِ بدگويي پيرزنِ صاحبِ باغ، براي اوهجوي مي‌ سرايد. پيرزن با شناختن عزيز، از او عذر مي‌خواهد و يک دامن سيب به او مي‌دهد. نزديک روستاي کرکبود، چند زن به ملا حسن مي‌خندند و عزيز آنان را نيز هجو مي‌کند. ملا حسن جلوتر مي‌رود و به نامزد و خواهرش مي‌گويد که خود را آماده کنند. عزيز وارد خانه‌ي آن‌ها مي‌شود و با شعري به آن دو مي‌فهماند که به پاي نگارنمي‌رسند. ملا حسن ، عزيز را به عروسي برادرش مي‌برد و در آن‌جا، عزيز را پايين مجلس مي‌نشانند. عزيز هجوي مي‌گويد و مردم، او را مي‌شناسند وعذرخواهي مي‌کنند. عزيز به طرف بالاروچ حرکت مي‌کند. کل احمد و نگار مشغول دروي جوي کوهي هستند. عزيز شعري براي نگار مي‌گويد و او کار را رها مي‌کند و به خانه مي‌رود. عزيز، پشتِ درِ خانه کل احمد بار مي‌اندازد. نگار پيغام مي‌فرستد که به سرِ خرمن برود. عزيز در سرِ خرمن هر چه منتظر مي‌شود، نگار نمي‌آيد. برايش پيغام مي‌فرستد. نگار جواب مي‌دهد که مي‌آيد. نگار به بهانه‌ي غذا بردن براي کل احمد، از خاله‌اش اجازه مي‌گيرد و از خانه خارج مي‌شود. نگار سري به کل احمد مي‌زند و سپس نزد عزيز مي‌رود. آن‌ها غذا مي‌خورند و مي‌خوابند. هوا ابري مي‌شود و نگار نگران است لباس‌هايش خيس شود و لو برود عزيز شعري مي‌خواند و هوا صاف مي‌شود. خروس‌خوان مي‌شود و نگار مي‌خواهد برود تا کسي او را نبيند. عزيز شعري مي‌خواند و خروس‌ها ديگر نمي‌خوانند هوا روشن مي‌شود و احتمال مي‌رود، مردم آن‌ها را ببينند عزيز شعر ديگري مي‌خواند وهوا دوباره تاريک مي‌شود. آن‌ها از هم جدا مي‌شوند و قرار مي‌گذارند اولِ بهار، عزيز براي خريدن برنج از گيلان بيايد و نگار را ببرد. عزيز به طالقان بر مي‌گردد و شروع به ساختن قصري مي‌کند تا بتواند از بالاي آن، بالاروچ را ببيند. پيرمردان آبادي مي‌ترسند قصر خراب شود و روستا را نابود کند. آن‌ها براي عزيز شعري مي‌گويند که برود قله‌ي کوه. عزيز به قله مي‌رود و در ميان برف‌ها مريض مي‌شود و به کمک قاطرش به آردکان بر مي‌گردد. دکتر تشخيص مي‌دهد که عزيز، دردِ عشق دارد. نامه‌اي دروغين به نگار مي‌نويسند که مادرت مريض است و کل احمد به او اجازه رفتن مي‌دهد. نگار نزدِ عزيز مي‌آيد و او خوب مي‌شود. نگار تمامي زمستان را پيش عزيز مي‌ماند و کسي به مادرش نمي‌گويد که دخترت برگشته است. کل احمد در بهار به طالقان مي‌آيد تا از سرنوشت نگار و مادر او باخبر شود. کل احمد به خانه‌ي خاله‌اش مي‌رود و او مي‌گويد از نگار خبري ندارد. کل احمد به خانه‌ي عزيز مي‌رود و نگار را با خود مي‌برد. عزيز با چند نفر براي آوردن برنج به گيلان مي‌رود. در روستاي مَران، جان بانو جلوي آن‌ها را مي‌گيرد و از عزيز مي‌خواهد با او مباحثه‌ي شعري کند. عزيز مدحي براي او مي‌گويد و جان بانو موقتا آن‌ها را رها مي‌کند تا زمانِ برگشتن. آن‌ها به گيلان مي‌رسند و عزيز از اين‌که زنان همه‌ي کارها را انجام مي‌دهند متعجب مي‌شود و هجوي در رسم کارِ گيلاني‌ها مي‌گويد. زنان به خيال اين‌که آن‌ها دوره گرد هستند، نزد آن‌ها مي‌آيند. عزيز ناراحت مي‌شود و هجوي براي‌شان مي‌گويد. دختري به نام بانو، شعري مي‌گويد و عزيز جوابش را مي‌دهد.

زنان خوش‌شان مي‌آيد و به آن‌ها برنجِ مجاني مي‌دهند و تمام بارشان را پر مي‌کنند. عزيز به خانه‌ي پدرِ بانو مي‌رود که کدخدا است، بانو عاشق عزيز مي‌شود و از او مي‌خواهد با هم فرار کنند. عزيز براي اين‌که موقتا او را ساکت کند، قبول مي‌کند. شبانه قاطرها را بار مي‌کنند و مي‌روند. بانو مي‌فهمد و تا مسافتي دنبال آن‌ها مي‌رود و سپس بر مي‌گردد. آن‌ها مخفيانه از مران رد مي‌شوند. آ‌ن‌گاه عزيز هجوي مي‌نويسد و براي جان بانو مي‌فرستد. عزيز، کل احمد را مي‌بيند که مي‌خواهد به گيلان برود. به همراهانش مي‌گويد به او بگويند عزيز مرده است. کل احمد خوشحال مي‌شود و سوغاتي‌هايش را به آن‌ها مي‌دهد. کل احمد بر روي قبري که فکر مي‌کند قبر عزيز است، مي‌گريد. صاحبان قبر، کتک مفصلي به او مي‌زنند. عزيز به همراهانش مي‌گويد حرکت کنيم، اما آن‌ها بخاطر خوردن غذا امتناع مي‌کنند. عزيز شعري براي قاطرش مي‌خواند و حيوان مي‌خوابد و عزيز بارش را مي‌بندد. همراهانش خجالت مي‌کشند وحرکت مي‌کنند. عزيز از چهار فرسخي، نگار را بر روي پشت بام تشخيص مي‌دهد. راهش را جدا مي‌کند و با مقداري برنج و يک ماهي، روانه بالاروچ مي‌شود. عزيز، نگار را موقع آب آوردن مي‌بيند. عزيز به درِ خانه‌ي کل احمد مي‌رود و مي‌گويد دوست اوست.

مادرِ کورِ کل احمد مي‌گويد شايد عزيز باشد. نگار مي‌گويد عزيز مرده است و مادر کل احمد اجازه مي‌دهد عزيز در حياط بماند. عزيز، برنج و ماهي را به نگار مي‌دهد تا شام بپزد. مادر کل احمد با فهميدن اين موضوع ، اجازه مي‌دهد او داخل خانه شود. چند دختر به منزل کل احمد مي‌آيند و از شباهت عزيز و نگار متعجب مي‌شوند. نگار به آن‌ها مي‌گويد نسبتي با هم ندارند. دخترها درخواستِ خواندنِ « عزيز و نگار» را مي‌کنند. پيرزن مخالفت مي‌کند و در اثر اصرار دخترها، مجبور به موافقت مي‌شود. عزيز شروع به خواندن مي‌کند. پيرزن چندين بار ناراحت مي‌شود و مي‌گويد نخوان. هر بار، دخترها پيرزن را کتک مي‌زنند و مي‌گويند بخوان. نگار، جواب يکي از شعرها را مي‌دهد. پيرزن عصباني مي‌شود و دخترها را با چوب از خانه بيرون مي‌کند. عزيز به دخترها مي‌گويد که براي خوابيدن به مسجد مي‌رود. نگار به عزيز مي‌گويد که بعد از خوابيدن خاله‌اش، نزد او مي‌آيد. پيرزن، پاي نگار را با ريسمان به پاي خودش مي‌بندد و مي‌خوابد. عزيز، پاي نگار را باز مي‌کند و يک کندو به جاي آن مي‌بندد. عزيز، نگار را سوار قاطرش مي‌کند و به طالقان مي‌فرستد. صبح مي‌شود و پيرزن لگدي به کندو مي‌زند و زنبورها نيشش مي‌زنند.

عزيز هم مي‌گويد عروس تو، قاطر مرا دزديده است . نزد حاکمِ شرع مي‌روند و او مي‌گويد به ردّ قاطر برويد و هر کس مال خود را بگيرد. دنبال قاطر مي‌روند و عزيز، پيرزن را در گودالي مي‌اندازد و هجوي هم برايش مي‌خواند. کل احمد در راه برگشت به دسته‌اي مطرب بر مي‌خورد و از آن‌ها مي‌خواهد که براي عروسي‌اش بيايند. مطرب‌ها که ماجرا را مي‌دانستند، از کل احمد دست‌خط مي‌گيرند که اگر عروسي برگزار نشد، يک بارِ برنج و يک گاو از او بگيرند. به نزديکي بالاروچ که مي‌رسند، کل احمد دستورِ ساز زدن مي‌دهد. مادر کل احمد، بر سر خودش مي‌کوبد و به سمت آن‌ها مي‌رود. کل احمد فکر ‌مي‌کند مادرش مي‌رقصد. مادرش، واقعه را براي او تعريف مي‌کند. مطرب‌ها گاو را مي‌برند و برنج را به خواهش مردم، مي‌گذارند. کل احمد به طالقان مي‌آيد و از عزيز شکايت مي‌کند. حاکم، دو مامور به همراه او براي آوردن عزيز مي‌فرستد. کل احمد به خانه‌ي خاله‌اش مي‌رود. عزيز بدون اين‌که خود را معرفي کند، ژاندارم‌ها را به خانه‌اش دعوت مي‌کند. عزيز به آن‌ها ناهار و پول مي‌دهد و ماجرا را تعريف مي‌کند. مامورها هم به حاکم مي‌گويند نگار در حقيقت متعلق به عزيز است. حاکم طالقان، عزيز و نگار و کل احمد را نزد حاکم الموت که برادر بزرگترش است، مي فرستد. حاکم مي‌گويد هر کس شعر خوبي گفت، نگار مال اوست.

کل احمد شعر مزخرفي مي‌گويد و حاکم عصباني مي‌شود. عزيز شعر خوبي مي‌گويد و حاکم خوشش مي‌آيد. حاکم مهلت ديگري به کل احمد مي‌دهد و از او مي‌خواهد تا نگار را از بينِ چند زنِ پوشيده شده با چادر ، تشخيص دهد. کل احمد سه بار اشتباه تشخيص مي‌دهد و عزيز در مرتبه‌ي اول، نگار را مي‌شناسد. نگار را به عزيز مي‌دهند و همان‌جا، برايشان هفت شبانه روز عروسي مي‌گيرند. کل احمد به کرکبود مي‌رود و خواهر ملا حسن را به زني مي‌گيرد. عزيز و نگار به آردکان بر مي گردند و به خوشي زندگي مي‌کنند .

مدت دوري آن‌ها از يکديگر، دو سال بوده است.

****************************

پايان داستان و ادامه نقد داستان عزيز و نگار حال برگرديم بر سر آن دو نکته. نکته‌ي اول برخاسته از فرهنگ مردم است. تمامي اقوام دنيا داراي رسم‌ها، آيين‌ها، اعتقادات، نوع پوشش و غذا و مسکن و .... هستند که ممکن است منحصر به فرد يا مشترک با اقوام ديگري باشند. اين‌ها توسط فرد يا افرادي به وجود مي‌آيند و در صورت پذيرش مردم، پرورش مي‌يابند، و حفظ مي‌شوند، در طول زمان و به مقتضاي هر دوره تغيير شکل مي‌دهند و در نهايت، هنگامي که نيازي به آن‌ها احساس نشود، از دور خارج مي‌گردند. چند مثال مي‌زنم. در سالياني نه چندان دور، به دستور رضا شاه ، استفاده از کلاه پهلوي براي تمامي مردان اجباري شد. ولي چون مورد قبول مردم قرار نگرفت، به محض سرنگوني او، استفاده از آن هم منسوخ شد. يا چهارشنبه سوري که تا چند سال قبل مترادف بود با روشن کردن آتش و پريدن از روي آن، قاشق زني و فال گوش ايستادن، امروزه تبديل به ترقه بازي و فشفشه در کردن شده است. يا رسم شير بها در ازدواج که اکنون در برخي مناطق منسوخ و در پاره‌اي مناطق هنوز معمول است. در شهر نيمور استان مرکزي ، مي‌توان شاهد تولد مراسمي بود. در چند سال اخير، هنگام عزاداري در روز عاشورا، دسته‌هاي عزادار بر سر مقبره‌ي شهداي جنگ مي‌روند و آن‌جا را گل‌باران مي‌کنند. داستان‌هاي عاميانه که سينه به سينه از نسلي به نسلي ديگر رسيده‌اند نيز از اين روش تبعيت مي‌کنند. چرا که ساخته‌ي مردم هستند و قدمتي برابر حضور آدميان بر اين کره خاکي دارند. امّا در اين زمانه، ما با چيزي سر و کار داريم به نام فن آوري. اين امر به ما اجازه مي‌دهد که داستان‌ها را به راحتي گرد آوري کرده و سپس به چاپ برسانيم. « سرگذشت عزيز و نگار » در سال 1330 ، به نظرمن در مقطع حساسي منتشر شده است‌. زيرا اين داستان در اوج خود بوده است . تعيين اوج و فرود يک داستان، کار آساني نيست . اما با توجه به ديگر داستان‌هاي عاميانه ، مي‌توان به نوعي فرمول دست يافت. يک داستان در هنگام تولد، داراي قهرمان‌هايي با اسامي مشخص، مکان‌هاي مشخص و زمان مشخص است. با کمک از « عزيز و نگار » مثال مي‌زنم. اسامي مشخص: عزيز، نگار، کل احمد، ملا حسن و .... . مکان‌هاي مشخص: آردکان ، (سوهان)، بالاروچ ، کرکند ، مران و .... .

اما اين مختصات، با دور شدن از زمان و مکان تولد داستان، تغيير يا استحاله مي‌يابند ( به نفع يا به ضرر داستان ) اولين تغييرات در زمان داستان صورت مي‌پذيرد. با گذشت سال‌ها و نسل‌ها، به اصطلاح امروز، داستان « به روز » مي‌شود. اين تغييرات را مي‌توان در متن داستان ديد. به دو نمونه از « سرگذشت عزيز و نگار » توجه کنيد. 1 - « پدر عزيز ديد نزديک است پسرش از دست برود. رفت دکتر آورد. دکتر چيزي نفهميد تا اين که يک دکترِ خارجه آوردند . » ( صفحات 45 و 44) 2 - « چون به طالقان رسيد رفت به پاسگاه و شکايت کرد. ژاندارم‌ها که بيرون آمدند، کل احمد را ديدند . »( صفحه‌‌‌‌‌ 61) کلماتي چون دکتر، دکتر خارجه ( خارجي)، پاسگاه و ژاندارم، مدت زيادي نيست که به اين مملکت راه يافته‌اند يا ساخته شده‌اند و قطعا قدمت « عزيز و نگار» بيش از آن‌ها است.

اما آوردن اين کلمات، به روز کردن داستان است. بي ترديد واژگان فوق، به جاي حکيم يا طبيب، دارالحکومه و امنيه آورده شده‌اند. به نظر من، اين‌گونه تغييرات در داستان‌هايي صورت مي‌گيرد که در منطقه‌اي خاص، از اهميت بالايي برخوردارند. چنان‌چه داستان از منطقه‌ي خود خارج شود يا اهميت خود را به تدريج از دست بدهد، به روز شدن داستان پايان مي‌يابد و زمانِ داستان در مقطع زماني‌اي که به منطقه جديد راه يافته يا اهميت خود را در منطقه‌ي اصلي از دست داده، ثابت مي‌ماند وکم‌کم به سمت گذشته‌اي نامعلوم عقب نشيني مي‌کند. تا آن‌جا که داستان با عبارت « روزي ، روزگاري در سرزميني» آغاز مي‌شود اين تغييرات به شکل هم عرض، به سراغ اسامي مکان‌ها و اشخاص نيز مي‌رود. اسم مکان‌هايي که در منطقه‌ي خارج از داستان شناخته شده نيستند، به راحتي حذف مي‌شوند. اسامي خاص افراد نيز يکي يکي، جاي خود را به القاب آن‌ها مي‌دهد. پسر خاله يا شوهر به جاي کل احمد، دختر گيلاني به جاي بانو، ملا به جاي ملاحسن کرکندي و .... .

شايد فقط اسامي قهرمان‌هاي اصلي از اين مهلکه جان سالم در ببرند هم زمان با اين تغييرات ، حجم داستان نيز کوچک مي‌شود. به اين شکل که برخي اتفاقات فرعي داستان که براي اهالي آن محل مهم بوده، اما در اين زمان جديد يا مکان جديد معنا و مفهومي ندارند، حذف مي‌شوند. براي من، به عنوان خواننده‌اي که در سال 1385 و در تهران زندگي مي‌کنم و هرگز ساکن الموت و طالقان نبوده‌ام، حذف برخي از قسمت‌هاي « عزيز و نگار» ، به داستان اصلي لطمه‌اي نمي‌زند. با نگاهي به خلاصه داستان که قبلا آورده شد، ماجراي شکستن قليان، يا ماجراي دختري که در سوهان خاطر خواه عزيز مي‌شود و ماجراهاي ديگري از اين قبيل، مي‌توانستند حذف شوند و به بدنه‌ي اصلي داستان لطمه‌اي وارد نشود. اما اين قسمت‌ها براي اهالي الموت و طالقان ومناطق مجاور، مفهوم خاصي دارند و چه بسا از نظر آنان حذف اين خطوط از داستان، کاملا غير منطقي باشد در زمان چاپ « سرگذشت عزيز و نگار» ، روايات ديگري نيز در منطقه رايج بوده و همان طوري که اشاره شد، عليخاني اين روايت مکتوب شده را با هشت روايت شفاهي مطابقت داده است. با توجه به مطالبي که در سطور پيشين آمد، مي‌توان گفت که در زمان چاپ « سرگذشت عزيز و نگار»، اين داستان در زمان اوج خود بوده و در اثر چاپ و پخش روايت گرکاني، اين روايت صورت غالبي نسبت به روايت‌هاي شفاهي ديگر پيدا کرده است. هر کس که سواد و يک نسخه‌ي چاپي از «سرگذشت عزيز و نگار» را داشته، در شب نشيني‌ها همه پاي نَقلِ او مي‌نشسته‌اند ( پي نوشت شماره 3 ، صفحه 256) چاپ اين اثر در سال 1330 ، موجب شده که « عزيز و نگار» تا کنون ، به مدت 55 سال دست نخورده باقي بماند

و از تمامي تغييراتي که بر سر يک داستان مي‌آيد، نجات يابد. و اين نمونه‌اي نادر در ادبيات شفاهي ايران است حال برويم بر سر نکته‌ي دوم: چرايي تمايل مردم به داستان‌هاي عاشقانه و به خصوص اين داستان در اين منطقه اولين دليل جذابيت اين داستان و داستان‌هاي مشابه آن، نوع خاص روايت آن است. روايت‌هايي که ترکيبي از نظم و نثر هستند، بيشترين طرفدار را دارند. فراموش نکنيم که اين داستان توسط يک نفر روايت مي‌شده و ديگران شنونده بوده‌اند. داستان منثور، با تمام جذابيت‌هايش، اين اشکال را دارد که بايد تمامي آن توسط شنونده‌اي حفظ شود داستان منظوم نيز پس از شنيدن چندين بيت، کسل کننده مي‌شود و نمي‌تواند شنونده را پاي نقل راوي نگاه دارد (فراموش نکنيد از شنونده صحبت مي‌کنم نه از خواننده) فکر مي‌کنم شنيدن منظومه‌ي 360 بيتي عزيز و نگار سروده ي آقاي اکبريان کار بسيار سختي باشد.

****************************

شب شعر عزيز و نگار به نقل از سايت خبرگزاري ميراث فرهنگي - 1385/11/21 در شب «عزيز و نگار» که توسط مجله‌ي بخارا در خانه‌ي هنرمندان ايران برگزار شد «علي دهباشي»، «مه جبين مهاجر»، «يوسف عليخاني»، «سعيد موحدي»، «محمد جعفر قنواتي»، «ژيلا مشيري» و «سيد احمد وکيليان» سخنراني کردند علي دهباشي، سردبير مجله بخارا داستان عزيز و نگار _داستان دو دلداده ايراني_بخشي از ادبيات شفاهي ايران دانست كه مي توان آن را آخرين حلقه داستان هاي عاشقانه دانست. وي در اين زمينه گفت: «عزيز و نگار، داستان دو دلداده طالقاني است که قدمت آن به چند قرن مي رسد. به احتمال زياد بايد داستان عشق عزيز و نگار را آخرين حلقه گمشده دلدادگي عاشقان دانست که بارها در تاريخ ادبيات فارسي شاهد برخي از آن ها بوده ايم.» به گفته وي ، عزيز و نگار نيز چون باقي عاشقان پس از طي مرحله عشق زميني -چنانچه عارفان بر آن قائلند- به عشق آسماني دست مي يابند. وي ادامه داد:« جالب اين که جز در عزيز و نگار چاپ شرکت نسبي کانون کتاب ناصر خسرو که در آن عاشق و معشوق به خير و خوشي به هم مي رسند و داستان به پايان مي رسد، در باقي روايت ها شاهد غرق شدن آن ها در آب شاهرود يا غيب شدن شان هستيم. در روايت کمالي دزفولي هر دو سنگ مي شوند.» دهباشي يادآوري کرد: «اگر شاعران پارسي گوي بر منظوم ساختن عشقنامه هاي عاميانه همت نمي گماردند، ما امروز به هيچ وجه داستان هاي زيبايي چون شيرين و فرهاد، وامق و عذرا، ليلي و مجنون و بسياري داستان عاشقانه ديگر را در ادبيات مکتوب فارسي نداشتيم. » سردبير مجله بخارا به نقل از مقدمه کتاب "عزيز و نگار - بازخواني يک عشقنامه" عليخاني اظهار داشت: « عليخاني نوشته است:

برايم هميشه سوال بود که چه چيزي در اين داستان وجود دارد که همه را بر آن وا مي داشت هر شب پاي داستاني بنشينند که شب قبل و شب هاي قبل تر آن را شنيده بودند. حالا و پس از بررسي روايت هاي گردآوري شده احساس مي کنم همگي هر شب در انتظار کوچک ترين تفاوتي در اصل داستان بوده اند و شايد همين موضوع باعث شده که راوي سعي کند هر بار اندکي بر داستان بيفزايد و اشعار عزيز و نگار را با آوازي دلنشين تر برخواند.» او ادامه داد: « عليخاني قصه "عزيز و نگار" را متني مردم شناسانه مي داند و معتقد است که خواننده، بويژه محقق و اهل علم، با مطالعه وقايع اين عشقنامه به شناخت قابل توجهي از حدود جغرافيايي کوه هاي البرز و تات نشين هاي اين منطقه، محيط اجتماعي، فرهنگي و غيره آن ها دست خواهد يافت.» بيشترين افسانه هاي عاشقانه جهان از آن ايران است در شب "عزيز و نگار" عنوان شد:

شمار افسانه هاي عاشقانه شفاهي در ايران از منظر تعدد با هيچ کجاي جهان قابل قياس نيست. محمد جعفري قنواتي، پژوهشگر ادبيات شفاهي و مولف کتاب "روايت هاي شفاهي هزار و يکشب" در شب "عزيز و نگار" - افسانه هاي دو دلداده ي طالقاني - که به کوشش مجله "بخارا" عصر روز پنجشنبه 20 بهمن در تالار بتهون خانه هنرمندان ايران برگزار شد با بيان اين مطلب گفت: « عاشقانه هاي افسانه اي ايران، از مهم ترين ژانرهاي ادبيات و حوزه تمدن و فرهنگ اين سرزمين بوده اند و تعدد حکايت هاي واقعي سرگذشت دو دلداده در ايران ما منجر به ايجاد گونه اي خاص از ادبيات شفاهي شده است.» او در ادامه به تفاوت داستان هاي عاشقانه شفاهي و مکتوب اشاره کرد و با يادآوري اين که ادبيات مکتوب بيش از ادبيات شفاهي متاثر از ادبيات سامي است اظهار داشت: « تفاوت مهم افسانه هاي ما با افسانه هاي سامي در اين است که دلدادگان عاشقانه شفاهي ايران فعال هستند و براي وصال دست به هر کاري مي زنند.» آميختگي نظم و نثر در روايت، سفر دلدادگان و اهميت دادن به مسايل اخلاقي از جمله ويژگي هايي بود که اين پژوهشگر در بررسي افسانه هاي عاشقانه شفاهي ايران برشمرد.

قنواتي، عزيز و نگار را از جمله افسانه هاي عاشقانه دل انگيزي دانست که مبناي پيدايش آن واقعيت بوده اما در جريان نقل شفاهي و سينه به سينه مردمان آن منطقه، جنبه اي افسانه اي پيدا کرده است. او با يادآوري اينکه اهميت دادن دلدادگان به اخلاق، از ويژگي هاي بارز افسانه هاي عاشقانه ايران است، گفت: «کاش چاپ و انتشار اين افسانه ها شکل گسترده تري مي گرفت تا مشخص شود که منافاتي بين اخلاق و عشق وجود ندارد. » عرف و شرع پايان قصه هاي عاشقانه را رقم مي زند سعيد موحدي، پژوهشگر و ديگر سخنران اين جلسه نيز به بررسي نقش باور مذهبي و شرعي مردمان در پيشبرد قصه و پايان ماجراي عاشقانه دلدادگان افسانه هاي ايراني پرداخت. او با يادآوري فصل مرگ عزيز و نگار در اين افسانه، اظهار داشت: « مردم از طرفي خود را ملتزم به شرع و عرف مي دانند و از سوي ديگر خود يا عاشق بوده اند يا دوست داشته اند عاشق بشوند. ميل به عشق از جهتي آنان را به پرداختن اين افسانه ها واداشته و از آن سو، براي اين که نظام اجتماعي زندگي شان به هم نريزد، پايان اين قصه ها را با مرگ دلدادگان رقم مي زنند تا هر دو نيازشان برآورده شود.» موحدي قطعه تنهايي عزيز و نگار در خرمن را مورد نظر قرار داد و گفت:

« شمشيري را که اين دو در وقت خواب در ميان مي گذارند، التزام به شرع و باور مذهبي مردم است که به داستان وارد مي کند. گردآورنده قصه هايي از کتاب "شوقات" ادامه داد: پر سوز و گدازي اين افسانه ها تماما محصول هجران و فراق دلدادگان است چرا که با وصال آن ها داستان به پايان مي رسد.» سياه و سفيد شدن شخصيت ها در گذر نقل راويان و صيقل خوردن آن ها در مرور زمان مبحث ديگر سخنراني سعيد موحدي بود. اين پژوهشگر در اين باره شخصيت "کل احمد" را مورد اشاره قرار داد و اظهار داشت: « کل احمد - شوهر نگار و رقيب عزيز - به روايتي همانطور که عليخاني نيز در کتاب "عزيز و نگار - بازخواني يک عشقنامه" اشاره کرده، در ابتدا "گل احمد" نام داشته، اما مردم براي بد جلوه دادن او، نامش را به "کل احمد" (احمد کچل) تغيير داده اند.» او در پايان "خداگونه اي" عشق دو دلداده اين افسانه را نيز متاثر از باور مردمان منطقه الموت و طالقان دانست و يادآوري کرد که ميل به حفظ نظم اجتماعي و مراعات شرع، تاثير مهمي در شکل گرفتن اين افسانه ها و پايان آن ها دارد.

صنايع ادبي به افسانه هاي شفاهي راه ندارند ژيلا مشيري، پژوهشگر ادبيات شفاهي و از سخنرانان شب عزيز و نگار، افسانه ها - شعرها را گونه اي از ادبيات دانست که به صورت نثر-دوبيتي از زبان قهرمان يا راوي براي توصيف افسانه روايت مي شوند و عموما پايان خوش ندارند و سپس به بررسي ويژگي هاي آنان پرداخت او در اين باره به چاپ انتشارات کانون نسبي کتاب ناصر خسرو و روايت هاي سيدمحمدتقي ميرابوالقاسمي، محمدعلي اکبريان و سيدعلي کمالي دزفولي از اين افسانه ها اشاره کرد و از ميان آن ها، نسخه کمالي دزفولي را به سبب به کار گيري صنايع ادبي در روايت عزيز و نگار، ضعيف ترين نسخه توصيف کرد. مشيري گفت:

ادبيات شفاهي تاثير خود را مرهون ميزان توجه آن به وجه شنيداري است و صنايع ادبي به اين گونه از ادبيات راه ندارند. وي در فرازي از سخنان خود به نامشخص بودن اولين راوي افسانه هاي عاشقانه اشاره کرد و در اين باره با صحه گذاشتن بر مقدمه عليخاني در کتاب "عزيز و نگار - بازخواني يک عشقنامه"، اظهار داشت که جستجوي نسخه اصل عزيز و نگار ضروري نيست چرا که مناطق طالقان، رودبار الموت، رامسر و بخش هايي از گيلان، هر کدام روايت ويژه خود را از اين قصه عاشقانه نقل کرده اند. اين پژوهشگر در پايان خواستار توجه به وجه موسيقايي افسانه هاي عاشقانه شفاهي شد و دوبيتي هاي سروده شده در آن ها را نيز شايسته توجه جدي اهل تحقيق دانست. روايت عليخاني جنبه علمي و مردم شناسانه ندارد سيداحمد وکيليان، مدير فصلنامه فرهنگ مردم نيز در اين نشست بخش هايي از نقد عنايت الله مجيدي، پژوهشگر و رئيس کتابخانه دايره المعارف بزرگ اسلامي بر کتاب عليخاني را براي حاضران خواند. او پس از ارائه پاره اي از توضيحات درباره فرهنگ و هشتاد و شش پارچه آبادي موجود در منطقه طالقان، ضعف عمده کتاب عليخاني را در عدم توجه وي به جنبه مردم شناسانه اين افسانه دانست و گفت: «هدف از گردآوري اين دست افسانه ها حفظ گويش و هويت مناطق است اما به اين مورد در اثر عليخاني چندان که بايد توجه نشده است.» وکيليان اظهار داشت:

« از خرده هاي ديگري که مجيدي از اين کتاب گرفته است، کاستي هاي پژوهشي اثر عليخاني است که از جمله آن ها مي توان به جاي خالي روايت "بالاروچ"ي هاي الموت از اين افسانه و تاثير باورهاي مذهبي سخت مردم منطقه در روايت عزيز و نگار اشاره کرد.» او همچنين به نقل از عنايت الله مجيدي اظهار داشت که گنجاندن اعلام جغرافيايي در اين کتاب، افزوده اي اضافي است که چهره افسانه اي داستان را کمرنگ مي کند و گفت: چه خوب بود که جاي اين توضيح اضافات، اشعار با گويش محلي شان ضبط مي شدند. مدير فصلنامه فرهنگ مردم در پايان کار عليخاني را با وجود تمام کاستي هاي آن، در خور تقدير دانست و گفت: عليخاني اين اثر را بي هيچ امکاناتي تنها از روي عشق و علاقه اش به قصه هاي عاميانه که بخشي مهم از شاکله فرهنگ ايران هستند، گردآورده است.

روايت پدر از نگار و مادر از عزيز يوسف عليخاني، نويسنده مجموعه داستان هاي "قدم بخير مادربزرگ من بود" و "اژدهاکشان" و گردآورنده کتاب عزيز و نگار در اين نشست درباره سابقه آشنايي اش با قصه عزيز و نگار و مراحلش توضيحاتي ارائه داد. او گفت: « کنجکاوي من در گردآوردن اين قصه زماني برانگيخته شد که ديدم پدر روايتي از عزيز و نگار دارد که با روايت مادر متفاوت است و جالب اين بود که هر دوي اين ها روايت من را که از چاپ ناصر خسرو برايشان نقل مي کردم، اشتباه مي دانستند.» عليخاني افزود: « تا چند سال پيش چيزي از اين قصه نمي دانستم تا اين که دوست و همکارم، افشين نادري که مي دانست الموتي هستم من را با افسانه عزيز و نگار آشنا کرد و پس از آن نسخه اي از چاپ ناصر خسرو مربوط به 1335 را پيدا کردم.» وي در ادامه اظهار داشت: « کنجکاوي من بهانه شد تا نسخه هاي ديگر اين افسانه را نيز بيابم و در کنار هم منتشرشان کنم اما آنچه برايم مهم تر بود نقل روايت ناقلان بي اسم و رسمي بود که در روستاهاي طالقان و الموت مي زيستند.» يوسف عليخاني با تاييد کردن کاستي هايي که عنايت الله مجيدي از کتاب وي برشمرده بود، گفت:

«بخشي از اين انتقادها را قبول دارم و سعي مي کنم در چاپ هاي بعدي در رفع آن ها بکشم. جلد دوم قصه عزيز و نگار را با عنوان "نسخه هاي شفاهي عزيز و نگار" را آماده انتشار کرده ام که اميدوارم در اين روايت ها بسياري از انتقادها برطرف شده باشد.» از روايت شفاهي طالقان تا نسخه هاي چاپي تهران و گيلان تاريخ طالقان، پيشينه افسانه عزيز و نگار و چاپ ها و روايت هاي مکتوب و شفاهي موجود از اين افسانه از جمله مباحثي بودند که در سخنراني مه جبين مهاجر، محقق، نويسنده و سخنران شب عزيز و نگار به آن ها اشاره شد. مهاجر عزيز و نگار را يکي از داستان هاي عاشقانه رايج در کوهپايه هاي طالقان دانست که جدا از روايت هاي شفاهي آن در طالقان، نسخه هاي خطي و چاپي متعددي نيز از آن در تهران و گيلان به انتشار رسيده است. نسخه خطي به زبان رودباري، نسخه عبدالرحمن عمادي، نسخه چاپي که توسط اسلام کاظميه به دست آل احمد رسيد و ... از جمله چاپ هاي اين افسانه هستند

که مهاجر در مقاله خود از آن ها ياد کرد. به گفته او، آخرين نوشته ي منظوم افسانه عزيز و نگار نسخه اي است که حاج محمدعلي اکبريان به مثنوي سرود و قديمي ترين نسخه چاپي آن نيز پيش از سال 35 توسط وحدت ملي به انتشار رسيد. روايت هاي بالا طالقاني و پايين طالقاني و گويش هاي متفاوتي که در روايت اين افسانه عاشقانه به کار رفته از مباحث ديگر سخنراني اين پژوهشگر بود.

منبع :http://www.zeinali.ir/negar.htm

یغمای قلعه عزالدوله در زوارک الموت

دل دوستی کرد آقاجان رعنا

رعنا میشی رعنا سیاه کیشمیش ییی رعنا

این آهنگ خاطره انگیز در بین مردمان گیلان و مازندران و الموت پای ثابت جشن سرور هاست حال ابعاد تازه ایی از این شعر برای شما بازگو خواهم کرد.

طبق تحقیقات به عمل آمده کرد آقاجان اصالتا الموتی میباشد و اهل روستای کاکوهستان از کرد زبانان منطقه الموت غربی میباشد. سرگذشت او با رعنا زبان زد بوده است. .... این داستان در حال تکمیل میباشد

با نام و یاد خداوند متعال و سلام خدمت شما هم وبلاگی های عزیز و دوستانی که تازه به جمع ما پیوسته اند. رویای حضور در الموت به عنوان یکی از کهن ترین مناطق شمال ایران همیشه مورد توجه گردشگران خارجی و داخلی بوده است. هرچند به شما راننده های عزیز توصیه میکنم به هیچ عنوان جاده الموت دست کم نگیرید و به هیچ عنوان شتاب زدگی در رانندگی نداشته باشید بلکه در ارتفاعات با جوانب احتیاط از مناظر بی نظیر با خوشی بهره لازم را ببرید. به پهنای منطقه الموت دقت کنید از گیلان تا مازندران وسعت دارد این منطقه درست مابین استان های گیلان و مازندران و البرز و قزوین واقع شده است . همه نقاط چشم انداز ها و امکان دیدنی منحصر به فردی دارد. حال در اینجا به برخی از این نقاط اشاره میکنیم :

1- دریاچه شگفتی ها،اوان فقط باید رفت و دید و برای دیگران توصیف کرد همه چیز در عکس هایی برداشت شده از این دریاچه گویاست.

2- درخت خونبار زر آباد در صبح عاشورا از درخت خون جاری میشود و این اتفاق در تمام فصول سال رخ میدهد و از نظر گیاه شناسی در فصل زمستان وقتی پینه برای قطهع رابطه ریشه و تنه تشکیل میشود و در سرد ترین فصل سال در ساعت مشخصی مایع قرمز رنگ از درخت تراوش میکند اینها همه نشانه های صحت این ادعای چند صد ساله است.

3- قلعه حسن صباح : قلعه با رازهای پنهان آنطور که شنیده میشود شاید تنها کتابخانه  ایی که از حمله مغول ها در امان مانده کتابخانه قلعه حسن صباخ است که شاید با اکتشاف آن راز های زیادی از علم آن زمان پیدا شود.

4- پیج بن : روستایی بر بلندای طبیعت الموت

5- آرزو های برباد رفته زرون - زرون منطقه اییست دور دست در جنوب روستای ورک در دل کوه حدود 40 سال پیش سیل به کلی طبیعت منطقه را تحت تاثیر قرار داده است . از سبزی و طراوت فقط سنگ بر جای مانده است.اما نکته قابل توجه دو آبشار پیوسته به هم است .و یک یخچال طبیعی که در تابستان محل تامین یخ اهالی بوده است. البته این یخچال به صورت غار میباشد و دهانه باریکی دارد.سکوت بلا توصیف این مطقه و درختان گردوی چند صد ساله چشم هر بیننده ایی را نوازش میدهد.

سوغات :

کره گوسفندی

نان محلی

سیابن نوعی سبزی کوهی

لبنیات

گیاهان دارویی

گیلاس

سیب

گردو

فندق

ذغال اخته

شاه توت

توت

آلبالو

زرد آلو

میوه های خشک شده

عسل

イランでは、約150キロ北東カズビーンのAlamutの村のフレームワーク。あなたは、次の電子メールをここに移動したい場合は、しばらくお待ちください。

Рамочная Аламут деревень примерно в 150 километрах к северо-востоку Казвин в Иране. Если вы хотите приехать сюда со следующей электронной почте следите за обновлениями

soheil.shabani@gmail.com

Рамочная красивая деревня Аламут

Лучший район для отдыха.
Это рекомендуется видеть смерть..

लगभग 150 किलोमीटर उत्तर पूर्व Qazvin ईरान में Alamut गांवों के फ्रेमवर्क। आप निम्नलिखित ईमेल के साथ यहां की यात्रा करना चाहते हैं तो देखते रहें।

soheil.shabani@gmail.com

参观伊朗最好的旅游景点之一 村框架 如果您想前往市区到地址的电子邮件soheil.shabani@gmail.com

沃尔瑟格村位于加兹温为150公里，东北
伟大的特色村。
该村在阿拉穆特地区的一个村庄。
尖山意味着死亡。
哈桑·萨巴赫城堡阿拉穆特地区的景点。
埃文湖地标是阿拉穆特。骨架

سراهم دوتا شد وای بر من نگار از من جدا شد وای بر من نگار از من جدا شد رفت به غربت به غربت آشنا شد وای بر من نگار نازنینم وال بشکوه وال بشکو نگار مال منه کوهان د میشو کوه به کوه میشمو تنگای به تنگای الهو چالی ور ورای صدای زنگای چروداران شما آهسته رانید دل یار من از فولاد و سنگای خروسک بانگ نزن حالا سحر نیست میون عاشقان چیزی خبر نیست خروس بالاروچ کر گردی و لال دو یاری زدن بر هم هنر نیست با تشکر از سایت خوبتان بنده اهل دنباید طالقان هستم و هر سال مسیر کوه پیمای از روستای خودمان تا شهسوار را میروم مسیر بسیار زیبا و قشنگی است و همان مسیر عزیز و نگار می باشد از مال خانی و نگار چشمه تا کرجو و بالاروچ و گرمارود،پیچه بن و آبگرم سه هزار موفق باشید

عامل انتشار عکس‌های جنجالی در تلگرام دستگیر شد متهم انتشار عکس یک پسر با دختران جوان در شبکه‌های اجتماعی به خصوص تلگرام، توسط ماموران پلیس فتا شناسایی و دستگیر شد. تصویر عامل انتشار عکس‌های جنجالی در تلگرام دستگیر شد به گزارش جام‌ جم آنلاین ، انتشار تصاویر یک پسر با ده‌ها دختر، خبر جنجالی این روزهای فضای مجازی و کانال‌های تلگرامی است به گونه‌ای که در چندین ساعت این تصاویر دست به دست میان مردم چرخید و منتشر شد. سه روز بعد از انتشار این عکس‌ها، ویدئویی از پسر مشترک در تمامی عکس‌ها منتشر شد که در آن دلایل انتشار آنها را توضیح می‌داد و ادعا کرد از چرایی انتشار این تصاویر اطلاعی ندارد. این فرد، از پخش تصاویر شخصی خود در گروه‌های تلگرامی ابراز نارضایتی و اذعان کرده به دنبال منبع انتشار تصاویرش است و مساله را از طریق پلیس فتا پیگیری می‌کند. همزمان با انتشار این عکس‌ها در تلگرام و شکایت پسر جوان در این رابطه تحقیقات گسترده‌ای برای شناسایی و دستگیری عامل انتشار عکس‌ها آغاز شد و تیمی از کارآگاهان پلیس فتا به سرپرستی سرهنگ محمدمهدی کاکوان تحقیقات تخصصی را در این زمینه آغاز کردند. ماموران در جریان تحقیقات خود متوجه شدند، بر خلاف ادعاهای مطرح شده در شبکه‌های اجتماعی درباره آقازاده بودن پسر جوان او فردی پولدار نیست. او همچنین عکس‌هایی با یک خودروی میلیاردی در یکی از شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده که این خودرو نیز متعلق به خودش نبوده است. از سوی دیگر عامل انتشار عکس‌ها برای این‌که ردی از خود بر جای نگذارد، عکس‌ها را با کمک ربات در تلگرام منتشر کرده بود. سرانجام پس از تحقیقات گسترده متهم اصلی پرونده شناسایی شد و ماموران با دستور قضایی او را دستگیر کردند. متهم در بازجویی‌ها به جرم خود اعتراف کرد و گفت: تصور نمی‌کردم پلیس فتا موفق به شناسایی و دستگیری من و افشای نقشه‌ام شود. با این کار قصد خودنمایی داشتم. دوست داشتم به چهره‌ای معروف تبدیل شوم و بهترین راه، انتشار این عکس‌ها بود. یک مقام آگاه در این زمینه اظهار کرد: تحقیقات از متهم در پلیس فتا ادامه دارد و شایعه دستگیری دخترانی که در این عکس‌ها هستند، صحت ندارد.منبع جام جم آنلاین